วันศุกร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2553

Awayday Trip of "A" Shift Team


Awayday ของกะ A

ในปี 2553 นี้ เราได้มีโอกาสได้ไปร่วม "สนุกสนาน" กับ กะA ที่หาด
"แหลมแม่พิมพ์" ที่ "บ้านสังข์-บีช รีสอร์ท"


สถานที่ก็ตั้งอยู่ริมถนนและติดริมหาดเลย แต่ชายหาดจะไม่ขาว เป็นเหมือนดินที่ไหลไปแทนที่ทรายหาดขาว



จากลักษณะภูมิประเทศที่ได้พบก็น่าจะเป็นอย่างนั้นเพราะ อยู่ในลักษณะที่เป็น "อ่าว" เล็ก ๆ 

จึงไม่ถูกกระทบกับทะเลด้านหน้าโดยตรง จึงทำให้ชายหาดบริเวณนั้นสามารถที่จะเล่นฟุตบอลชายหาดได้อย่างสะดวก

 กิจกรรมแบบนี้เราจะมีการจัดกันปีละครั้ง โดยรวมกันไปทั้งหมดในกะเดียว

ทั้งนี้...เพื่อเป็นการพักผ่อนหรือคลายเครียดจากการทำงาน ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นการตกลงกันว่าจะไปที่ใดในปีนั้น

ครั้งนี้เราไปพักกันที่ "บ้านสังข์ บีช รีสอร์ท" โดยรายละเอียดมีอยู่ว่าเมื่อไปถึงที่พักในตอนเช้า เราก็เตรียมข้าวของเครื่องใช้นำไปเก็บในที่พักก่อน

แล้วจึงตระเตรียมเครื่องดื่ม และ สำภาระบางส่วนลงเรือเพื่อจะไปดำดูปะการังที่บริเวณ "เกาะกุฏี" ซึ่งเป็นปะการังน้ำตื้น  


และบริเวณนั้นก็จะมีปลาที่สวยงามให้ชมเยอะมาก
ที่สำคัญ ณ. ที่ตรงนี้สมาชิกของพวกเราก็ได้ให้อาหารปลาทางปากด้วยครับ

สำหรับเรือ..จะเป็นประเภทเรือเร็ว  หรือ "สปีดโบ๊ท" จำได้ว่าค่าเช่าเหมาลำนั้นราคา 7,000 บาท/วัน (ยังไม่รวมค่าอาหารการกินและเครื่องดื่ม) 

ถือว่า "ไม่แพง" นะกับการเช่าไปใช้บริการแบบนี้ ซึ่งเรือสามารถบรรจุคนได้ถึง 20 คน เฉลี่ยก็คนละ 350 บาท

 สถานที่ไปท่องเที่ยวก็มีด้วยกัน 3 เกาะ เพียงแค่ 3 เกาะนี้ก็เพียงพอแล้ว เนื่องจากต้องใช้เวลา "รับลม" และ "ชมวิว" 

แต่ละที่ก็ประมาณชั่วโมงแล้ว แหละช่วงที่ต้องเดินทางก็ใช้เวลาแต่ละที่ก็ซัก 30 นาที

 แหละต้องจอดเรือเล่นน้ำอีกล่ะ จุดใดที่มีสาว ๆ เล่นเยอะก็จะจอดนานหน่อย (ต้องชมสาวด้วยซิ) 
 
หรือจุดใดที่มีบริเวณที่สวยงามก็จะ "ถ่ายรูป" กันนานหน่อย บรรยากาศบนเกาะกลางทะเลนั้นอากาศจะบริสุทธิ์มาก หายใจได้เต็มปอด 

ช่วงเวลานั้นเรามีช่างภาพ "มือฉมัง" อย่าง "คุณแม็ก" แห่งกะ A แล้ว แหม๊...อุปกรณ์ที่ดีรวมกันฝีมือที่สุดยอด ทำให้ภาพที่ออกมาจึง "แหล่ม" เข้าขั้น
รวมทั้งลมเย็น ๆ เมื่อหลาย ๆ คนอยู่รวมกัน "ตั้งวงเหล้า" คุยกันกับบรรยากาศกลางทะเลเช่นนี้มันทำใหกินเหล้าได้เรื่อย ๆ คล้ายกับว่า "ไม่ค่อยเมาเหล้า" เลย

บางจุด...นะ  จะมีประการังและปลาสวย ๆ ว่ายน้ำให้ชมอีก ทำให้เมื่อต้องว่ายน้ำดูประการังแล้วจะยิ่งเพลิดเพลินไปกันใหญ่ ทำให้ลืมเวลาไปเลยว่าเราได้ว่ายน้ำชมประการังนานเท่าไรแล้ว

ฉะนั้น...จำนวน 3 เกาะนี้จึงเหมาะสมแล้วกับการท่องเที่ยวชมทะเลและดูประการังแถว ๆ หน้าหาดแหลมแม่พิมพ์จังหวัดระยองของเรา



ล่องเรือกลางทะเลไปกับคนรู้ใจ สนทนาเรื่องต่าง ๆ แซวกันไปเรื่อย ๆ จิบเหล้าอีกนิด 

แต่บางคนก็เหมือน "อาบเหล้า,อาบเบียร์" เดิน "เซไป" "เซมา" ผมยังจำภาพนั้นได้เลย คน ๆ นั้นคือ "คุณยอด" ครับ

แต่ก็ไม่สร้างปัญหาใด ๆ มีแต่สนุกสนาน ครั้งหนึ่งผมเห็น "คุณยอด" ตอนที่อยู่บนเกาะของอุทยานแล้วปวดฉี่นี่สิ  หันหน้าหาต้นไม้ได้นะ แก...ปล่อยเลย...โอ๊ว...ว คงจะทนไม่ไหวจริง ๆ

 
 สำมะคัญ..อีกอย่าง ตามประสา "วัยสะรุ่น" อย่างเรานั้นจะมีเครื่องดื่มประเภท "มึนเมา" เข้ามาร่วมด้วยน่ะสิ  แหม...เหล้ายา และ ปลาปิ้ง นั้นมักจะขาดกันไม่ได้กับ "ชายแท้" อย่างเรา


  จุดใดที่น้ำไม่ค่อยลึกนัก ก็มีการ "แกล้ง" เพื่อน ๆ บ้าง คนที่ถูกแกล้งนั้นคือ "คุณแตง" ฮะ  แกก็ยืนอยู่หัวเรือชิดแคมของเรือนั่นแหละ 

ผมก็จำไม่ได้ว่าใครแกล้งแก คนที่แกล้งนั้นก็เดินไปผลัก "คุณแตง" ตกน้ำทันที และคุณแตงไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพด้วยนะ (คนที่นั่งด้านหน้าผม หรือ กำลังแสดงท่าขับ "เจ็ตสกี" นั่นแหละ)

 คุณครับ..นึกภาพ "หมาว่ายน้ำ" ได้มั้ย "เหมือนเลย" ซึ่งแกจะต้องว่ายจากหัวเรือมาท้ายเรือแบบหน้าตาตื่นเลย (ความยาวของเรือก็ซัก 10 เมตร) 

ทำไมต้องว่ายมาท้ายเรือ เนื่องจากว่า...ท้ายเรือจะมี "บันได" ขึ้นเรือที่เีดียวไง  บางคนก็ขำ พอแกขึ้นเรือได้และเล่าแบบหน้าตื่นว่า แก "ว่ายน้ำไม่เป็น" 

 ไอ้เราก็ตกใจ เลยเป็นข้อคิด จะแกล้งใครต้องรู้เขาว่าเขาว่ายน้ำเป็นหรือไม่ ถ้าวันนั้นแกจมไปเฉย ๆ คงจะทำอะไรยาก เนื่องจากคนจะจมน้ำจะ "คว้า" อะไรที่อยู่ใกล้แล้วกดลงด้านล่างเพื่อให้ตัวเองลอยเหนือน้ำได้  

ถ้าคนที่เข้าช่วยแล้วทำไม่ถูกหลักอาจจะจมไปทั้งคู่ เพราะคนว่ายน้ำไม่เป็นจะไม่ยอมปล่อยคนที่เข้าไปช่วย จะกอดไว้แน่นเลย (เพราะผมเคยเข้าไปช่วยคนจะจมน้ำ แต่ สลัดออกมาก่อนได้ แล้วจึงเข้าช่วยภายหลัง ..ทำให้จำเรื่องราวได้)

สำหรับ "คุณลูกโป่ง" ของผมน่ะดิ "เมา"
ครับท่าน แกนอนพักตั้งแต่อยู่บนเกาะที่สองแล้ว คนนี้ "สารภาพบาป" ต่อหน้าพระเจ้าตรง ๆ เลย (อย่างนี้ยกโทษให้)  

เรื่องมีอยู่ว่า ขณะที่เพื่อน ๆ เล่นน้ำรอบเรืออยู่นั้น คุณลูกโป่งที่นั่งอยู่ท้ายเรือแกก็จัดการ "อ๊วก" ลงน้ำทันทีครับท่าน

คนอื่นก็ดำน้ำดูประการังไปเถอะ (มองในน้ำไม่เห็นว่า "ลูกโ่ป่ง...อ๊วก"..ใส่น้ำที่กำลังเล่นอยู่ไง) พอเพื่อน ๆ ขึ้นมาจากน้ำรู้สึกว่าทำไมมันคัน ๆ แปลก ๆ ...มาทราบภายหลังว่าลูกโป่งอ๊วกใส่ให้เพื่อนอาบ โอ๊ว.....ว พระเจ้า มันยอดขนาดนั้นเชียวเหรอ......

...เท่าที่จำได้  มีเท่านี้ครับท่าน...555 (ภาพที่ลูกโป่งแกเพิ่งอ๊วกเสร็จใหม่ ๆ ด้านบนนั่นแหละ)


ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำ นึกอยากจะเข้ามาดูเมื่อใด ก็เข้ามาได้เลยครับ
































































































































































































ด้านล่างนี้เป็น "ภาพยนต์" ให้ท่านได้ "สดับรับฟัง" ขอรับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น